Eda Çatalçam: Londra’da Türkçe tiyatroyu profesyonel lige taşıyacağız
Londra’da ikinci kez düzenlenen Mevsimlik Oyuncular Tiyatro Haftası, Türkçe tiyatroyu profesyonel sahnelere taşıma iddiasıyla yola çıktı. “Bir hikâye anlatma derdindeyseniz, sahne mutlaka sizi çağırır” diyen Eda Çatalçam, Mevsimlik Oyuncuları ve Tiyatro Haftası’nı Turkish Global Society’den Aslı Gür’e anlattı.
Göçün, kimliğin ve hikâyelerin evrensel izlerini taşıyan ve her yaştan tiyatroseveri bir araya getiren festival, 27-31 Mayıs tarihleri arasında Londra’da gerçekleşti. “Yaşasın Bağzı Şeyler” sloganıyla Stoke Newington’daki Tower Theatre’da düzenlenen II. Mevsimlik Oyuncular Tiyatro Haftası 7’den 70’e tiyatronun büyülü dünyasında farklı kültürlerin izlerini keşfetmek isteyen herkesi beş gün boyunca aynı çatı altında buluşturdu. Festivalde tiyatro oyunlarından söyleşilere, stand-up gösterilerinden konserlere, atölyelere kadar pek çok etkinlik gerçekleştirildi.
GENÇLERİN PARLAK AKLINA İNANIYORUZ
Eda Çatalçam, gençlerin parlak aklına çok inandıkları ve onları tiyatro ile buluşturmanın, birlikte hikayeler üretmenin değerli olduğunu düşündükleri için festival boyunca atölye programları da belirlediklerini söyledi. Etkinliğin en çok ilgi gören söyleşilerinden biri ise Memet Ali Alabora ve Philip Arditti’nin konuk olduğu ‘Tiyatro Göçer mi?’ adlı söyleşiydi. Bu söyleşide tiyatroyu, göçmeyi, kalmayı konuştuklarını söyleyen Çatalçam, “Burada aslında tiyatro oyununun sınırları zorlayan bir yanı var mı? Sınırlar nasıl açılıyor? gibi pek çok soruya yanıt bulmaya çalıştık. Göçerlik halinin tiyatroya nasıl yansıdığını birlikte düşünmek, konuşmak istedik. Kapanışı ise müzisyen Jamie Earth konseriyle yaptık” dedi.
Bir dert edinip o derde farklı yerlerden bakış açısı ve sorgulamalarla yaklaşmanın dünyanın her yerinde çok zor olduğunu belirten Çatalçam hikayelerin evrensel olduğunu ve sınır tanımadığını da vurguladı: “Biz Londra’da Türkçe tiyatroyu profesyonel lige taşımak istiyoruz. İyi hikayelerle Londra’da hem Türkçe tiyatroyu hem de bizlere özgü olan metinlerle tiyatroya ilgi duyan farklı kültürdeki herkese olanak tanımak istiyoruz. Mesela Seher ile Ali oyununu yaptığımız zaman İngiliz seyircilerimiz çok etkilendi. Oysa hikaye bir pavyon hikayesi. Belki pavyondaki kültürün getirdiği kültürel nüansları bilmiyorlar ama iki insanın yaşadığı çatışmayı çok net anlıyorlar. Yani o his ortaklaşıyor, tıpkı müzik gibi.”
